ΚΥΣΤΗ ΚΟΚΚΥΓΟΣ

http://www.paidoxeirourgos-roupakias.gr

Η κύστη κόκκυγα αποτελεί μια παθολογική κατάσταση των μαλακών μορίων της ιεροκοκκυγικής χώρας εντοπιζόμενη στο ανώτερο τμήμα της μεσογλουτιαίας πτυχής (εικόνα 1). Συναντάται από την σχολική ηλικία του παιδιού μα κυρίως κατά την εφηβική περίοδο της ζωής. Αν και η αιτιολογία της νόσου δεν είναι πλήρως διευκρινισμένη, θεωρείται ότι μπορεί να είναι συγγενής πάθηση λόγω παγίδευσης εξωτερικών στιβάδων του δέρματος στους υποκείμενους ιστούς κατά την εμβρυική ηλικία ή επίκτητη πάθηση λόγω ανάστροφης και εισόδου της κορυφής των τριχών της περιοχής και εγκλωβισμού αυτών στο εσωτερικό του δέρματος με αποτέλεσμα την αντιδραστική φλεγμονή της περιοχής. Συνήθως γίνεται αντιληπτή με την οξεία μορφή της ως επώδυνο απόστημα(εικόνα 2), το οποίο αν δεν ραγεί αυτόματα πρέπει να παροχετευθεί χειρουργικά. Στην χρόνια μορφή παρατηρούνται ένα ή περισσότερα στόμια συριγγωδών πόρων στη μεσογλουτιαία σχισμή(εικόνα 2),  από τα οποία μπορεί να εξέρχεται ή μη δύσοσμο οροαιματηρό υγρό και μερικές φορές να προβάλλουν και τρίχες.

Ριζική θεραπεία της κύστης κόκκυγα αποτελεί η αφαίρεση ολόκληρης της κύστης με τους συρριγγώδεις αυτής πόρους αμέσως με την διάγνωση της χρόνιας μορφής ή σε δεύτερο χρόνο μετά την παροχέτευση του αποστήματος της οξείας μορφής και υποχώρηση της φλεγμονής με την λήψη αντιβίωσης. Καθυστέρηση της ριζικής θεραπείας ενέχει τον κίνδυνο υποτροπής του αποστήματος καθώς και επέκταση της νόσου στους γύρω ιστούς κάτι που αυξάνει τα ποσοστά υποτροπής της κύστης μετά την χειρουργική της αφαίρεση. Το εγχειρητικό τραύμα μετά την αφαίρεση της κύστης μπορεί να συρραφεί (κλειστή μέθοδος – (εικόνα 3) ή να αφεθεί ανοικτό (ανοικτή μέθοδος) και να επουλωθέι σταδιακά.

Η συχνότητα μετεγχειρητικής υποτροπής της νόσου υπολογίζεται γύρω στο 10% των περιπτώσεων και δεν εξαρτάται από την μέθοδο που ακολουθείται, έχει αποδειχτεί ότι αποτελεί μύθο ο ισχυρισμός ότι η κλειστή μέθοδος συνοδεύεται από υψηλότερα ποσοστά υποτροπής. Επιπλέον η κλειστή μέθοδος πλεονεκτεί ως προς την ταχύτερη επούλωση (15 ημέρες)  συγκριτικά με την ανοικτή μέθοδο (6-8 εβδομάδες ιδιαίτερα επώδυνων αλλαγών κατά το πρώτο καιρό). Άλλα πλεονεκτήματα της κλειστής μεθόδου αποτελούν η απαίτηση μικρότερης φροντίδας της περιοχής καθημερινά, η απάιτηση σχεδόν καθόλου κλινοστατισμού, ο λιγότερος μετεγχειρητικός πόνος, η ευκολότερη καθημερινότητα (κενώσεις, θέση σώματος) καθώς και η ταχύτερη επιστροφή στις σχολικές και αθλητικές δραστηριότητες του παιδιού. Αν και προτείνονται και διάφορες άλλες πιο πολύπλοκες τεχνικές αποκατάστασης του τραύματος όπως και η χρήση laser, τελικά δεν φαίνεται να υπερτερούν ως προς το αποτέλεσμα.